Στη σημερινή εποχή το θέμα της ποιότητας του νερού σε πολλές περιοχές της Ελλάδας προκαλεί την ανησυχία όλο και περισσότερων καταναλωτών. Το δίκτυο διανομής σε πολλές περιπτώσεις είναι απαρχαιωμένο και ακατάλληλο. Παρόλο που τα συστήματα παροχής νερού της πόλης εφαρμόζουν διεργασίες κάθαρσης νερού (όπως φιλτράρισμα και χλωρίωση) πολλοί ρύποι μπορούν τελικά να περάσουν με την παροχή ύδρευσης στα νοικοκυριά. Η δυσάρεστη γεύση, οσμή χλωρίου, στερεά σωματίδια (χώμα, σκουριά, άμμος, λάσπη) και η θολότητα είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής την κατάστασης. Δεν είναι όμως τόσο σοβαρά αυτά που βλέπουμε στο νερό, όσο αυτά που δεν βλέπουμε. Οι ουσίες με την μεγαλύτερη επικινδυνότητα για την υγεία μας, όπως τα οργανικά χημικά, τα βαρέα μέταλλα, οι μικροοργανισμοί, είναι αόρατες, άοσμες και άγευστες.
Τα φίλτρα νερού είναι συστήματα που χρησιμοποιούνται για την αφαίρεση ενός μεγάλου εύρους ρύπων του νερού, όπως ιζήματα, χλώριο, παράγωγα χλωρίου, αμίαντο, νιτρικά, μόλυβδο, χαλκό, αρσενικό, σίδηρο, κάδμιο, υδράργυρο, οργανικές ενώσεις, φυτοφάρμακα, ζιζανιοκτόνα, αλλά και παθογόνους μικροοργανισμούς (βακτήρια, ιούς, Cryptosporidium και κύστες Giardia).
Υπάρχουν πολλοί τροποί φίλτρανσης του νερού. Η πιο διαδεδομένη μέθοδος φίλτρανσης νερού είναι με τη χρήση φίλτρων ενεργού άνθρακα. Τα φίλτρα ενεργού άνθρακα λειτουργούν μέσω της απορρόφησης που πραγματοποιείται λόγω ενδομοριακής έλξης, μεταξύ της επιφάνειας του άνθρακα, και της ουσίας που απορροφάται. Υπάρχουν πολλοί τύποι ενεργού άνθρακα, που χρησιμοποιούνται στην φίλτρανση του νερού. Οι πιο γνωστές ύλες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενεργοποιημένου άνθρακα είναι το ξύλο, ο λιγνίτης, ο άνθρακας και η καρύδα.
Οι κυριότεροι μολυσματικοί παράγοντες που μπορεί και μειώνει ο ενεργοποιημένος άνθρακας είναι: το χλώριο, τα M.T.B.E. (Μεθυλικός-Τριτογενής-Βουτυλικός-Αιθέρας από τα οξυγονωμένα καύσιμα των αυτοκινήτων), οι κύστες, οι πτητικές οργανικές ενώσεις (Π.Ο.Ε.), δηλαδή χημικές ουσίες, φυτοφάρμακα και παραπροϊόντα απολύμανσης, οι γεύσεις, οι μυρωδιές, και ο μόλυβδος.
Μια άλλη τεχνολογία που έχει εδραιωθεί σε παγκόσμια κλίμακα ως η αποτελεσματικότερη μέθοδος για την φίλτρανση του πόσιμου νερού είναι η μέθοδος της αντίστροφης όσμωσης. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιεί μια ημι-διαπερατή μεμβράνη για να φιλτράρει τους μολυσματικούς παράγοντες. Το νερό αναγκάζεται να περάσει μέσα από την μεμβράνη. Μόνο τα μόρια του καθαρού νερού περνούν μέσω της μεμβράνης, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό του νερού και όλες οι ακαθαρσίες δεν μπορούν να περάσουν και στην συνέχεια αποβάλλονται μέσω ταυτόχρονης πλύσης της μεμβράνης. Η διαπερατότητα της μεμβράνης αγγίζει έως και τα 0.0001 μm την στιγμή που ο πιο “λεπτός” ενεργός άνθρακας μπορεί να φτάσει τα 0.1 μm.
Η μέθοδος της αντίστροφης όσμωσης στην καλύτερη περίπτωση είναι αποτελεσματική για τους εξής μολυσματικούς παράγοντες: τα ανόργανα διαλυμένα άλατα, τα αιωρούμενα στερεά, τις διαλυμένες χημικές ουσίες, τα νιτρικά, τα νιτρώδη, το αρσενικό, τα βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος, το βάριο, το κάδμιο, το εξασθενές χρώμιο κ.τ.λ. Για τα τελευταία, η αντίστροφη όσμωση πετυχαίνει έως και 96% απόρριψη, ενώ για το μεγαλύτερο εύρος των βλαβερών ουσιών και παρασίτων πετυχαίνει έως και το 99% αππόριψη.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο τρόπων φίλτρανσης, δηλαδή μια συστοιχία, η οπόια περιλαμβάνει ένα προ-φίλτρο άνθρακα και την κυρία μονάδα καθαρισμού, την αντίστροφη όσμωση, δίνει την καλύτερη λύση για τους κατοίκους των πόλεων και όχι μόνο.